Bloeien voor een nieuwe tijd: Olijfbloesem

Er zijn bloemen waar bijna niemand op let, maar die een heel belangrijk verhaal met zich meedragen. Olijfbloesem is zo'n bloem. De bloemen zijn klein en wit en hebben geen geur. Ik weet dit, niet omdat ik in het buitenland olijfbomen goed heb bekeken, maar omdat ik zoals zoveel Nederlanders de laatste jaren, een olijfboompje in een pot in de tuin heb staan. Hij heeft flink gebloeid. Er was nu nog net één bloeiend takje over voor de foto. Dat dit in ons natte en soms erg koude klimaat mogelijk zou zijn, had ik tien jaar geleden niet willen geloven.
Door het verhaal van de duif die na de zondvloed met een olijftakje in zijn bek naar Noach kwam vliegen, is de olijftak symbool voor een nieuw begin geworden. Olijfbloesem is bij de Bachbloesems een middel dat ingezet wordt bij uitputting van lichaam en geest. Het zorgt voor regeneratie, vrede, en hersteld evenwicht. Is het dan gek dat in deze tijd overal in onze tuinen, op onze terassen, en op onze balkons olijfbomen verschijnen?

Geven: Waterlelie

Gisteren liepen wij door de bloementuin van Kraaybeekerhof in Driebergen. Er stond een kraampje met kleine stopflesjes met zonnebloemzaden. De flesjes werden uitgedeeld namens de Stichting Grondbeheer.Dat is een stichting die actie onderneemt, en ervoor zorgt dat o.a. deze prachtige tuin uit de handen van projectontwikkelaars gered wordt en tuin kan blijven. Aan 'mijn' flesje hing een kaartje met een spreuk van Lao Tse:"De hemel en aarde kunnen lang leven, omdat ze niet voor zichzelf leven." Ik zag dat er steeds andere spreuken aan die flesjes hingen en was natuurlijk nieuwsgierig. Ik pakte een tweede flesje op en 'toevallig' hing daar dezelfde spreuk aan. Op de terugweg naar huis dwaalden we nog wat over het terrein van Kraaybeekerhof. Ik wilde nog graag weten welke bloem een kwaliteit  uitstraalt die past bij de spreuk van Lao Tse. Een waterlelie trok mijn aandacht. Ik was verbaasd. In bloemenreadings verschijnt zij bij mensen die zich ter bescherming erg op zichzelf hebben teruggetrokken, en hierdoor ongemerkt egocentrischer zijn geworden dan ze graag zouden willen. De schoonheid en stilte van de waterlelie moedigt in zo'n reading aan de vrijheid van autonomie aan te spreken: authenticiteit. De roze waterlelies van Kraaybekerhof, hier op de foto, gaven me een raadseltje op: wat heeft de authenticiteit van de waterlelie met de spreuk van Lao Tse te maken?

Van donker naar licht: Vingerhoedskruid

Deze zomer daagt uit. Eergisteren op de fiets verlangde ik naar wanten. Het was donker, een grijze lucht  met zware wolken.  Het was 21 juli! Zo anders dan nu: eindelijk zonnig en warm. Ik had er haast niet meer op gerekend.

Ik zal  het wel projecteren, maar het lijkt alsof de bloemen in onze tuin daar ook niet meer op gerekend hebben. Er bloeien veel bloemen, meer soorten dan andere jaren, maar ze zijn later gaan bloeien,  en sommige bloeien ook veel langer door dan anders, zoals het vingerhoedskruid.

klimmend naar het licht

gegroeid uit vocht en schaduw

reikt de laatste kelk

Ik kan het niet laten me in te leven in dit beeld. Vingerhoedskruid heeft voordat het gaat bloeien een lange aanlooptijd gehad. Twee jaar blijft hij met zijn bladrozet, dicht bij de vochtige grond, in de schaduw. En dan ineens die metamorfose. Steeds hoger reiken, steeds verder weg van wat je gevormd heeft, en waar je vandaan komt . Zou het kunnen dat wat nu voorkomt als zo anders dan wie je in wezen bent, wel  het materiaal is vanwaaruit je bent gaan opbloeien? Dat bloeien dat zo heerlijk is, dat je er niet mee wilt ophouden?

Bezoek van engelen: Wederik

Drie jaar geleden kwam voor het eerst de wederik in onze tuin. Hij groeide gewoon spontaan naast een vijvertje. De zomer daarop groeiden er twee planten.  We waren er erg blij mee. Het is een mooie grote plant die sterk is en lang bloeit. Ik kende de wederik van vroeger langs de sloot, tegelijk bloeiend met kattenstaarten. Ik  plukte er boeketten van. Dat zo’n grote wilde bloem bij ons kleine vijvertje opkomt. Kennelijk bevalt de plek goed. Lange rode wortels  zwommen gewoon naar de overkant van het vijvertje . Dit jaar, het derde jaar bloeit de wederik opnieuw, maar nu staat de hele vijverrand vol. De hond heeft zich een paadje door de wederikrimboe gebaand om toch nog uit de vijver te kunnen drinken, wat zij zo graag doet.

De wederik, die ons bezocht heeft, wordt zelf ook druk bezocht. ’s Ochtends vroeg  al spelen musjes tussen de bloemen, en vooral als de zon schijnt,  wordt de plant bezocht door zweefvliegen. Ik heb er een foto van gemaakt.

Natuurlijk is het heel  gewoon dat bloemen bezocht worden door insecten. Maar toch moest ik eraan denken dat het eigenlijk bijzonder is. Wij hebben het leven op aarde ingedeeld in (natuur) rijken: het mineralenrijk, het plantenrijk, het dierenrijk en het mensenrijk.  Ieder rijk gaat een verbinding aan met een ander ander rijk dat weer extra eigenschappen heeft. Een mineraal groeit en bloeit bijvoorbeeld niet. Een plant wel. Een plant beweegt niet, een dier wel. Een dier filosofeert niet  over het leven zoals mensen dat graag doen. Wij kennen maar vier rijken, maar er zijn er vast meer.  Wat ging er bijvoorbeeld aan de minerale wereld vooraf? En welk natuurrijk volgt op dat van de mensen? Welke eigenschap heeft dit rijk meer dan het mensenrijk?

Terug naar de wederik die mij deze gedachte ingaf. Bloemen zijn delen van de plant die  erop gemaakt zijn insecten aan te trekken. Ze zijn dus aantrekkelijk voor leden van het dierenrijk, die er hun voedsel vandaan halen. Het moment van bloei is dus bij uitstek het moment dat er intensief en vruchtbaar contact is met het andere rijk. Nou vraag ik me af wie ons bezoekt als wij staan te bloeien.

Willen is kunnen: Wijnruit

     

Bloemblaadjes tellen heb je misschien wel eens gedaan.  Bij een bloemenreading is onder andere het aantal bloemblaadjes van belang. Bij de duiding van een bloem in een reading, of die nu door imaginatie verschenen is of, doordat een ‘echte’bloem je raakt, heb je als reader houvast aan een bepaalde ‘leessleutel’. Ieder kenmerk van de bloem duidt dan op iets. Dit zo te doen is al een heel oud gebruik. Mensen hebben kennelijk de drang naar de zin van alles te zoeken. Ook naar de zin van de vaak wonderlijke verschijningsvormen van bloemen. In hoe de bloem zich uitdrukt in haar vorm, zit voor de zoeker een zinvolle boodschap verborgen. En die boodschap wil de zoeker graag ontcijferen. Eén aspect van zo’n vormkenmerk  is het getal.

Opbloeien= succes hebben? Pronkbonen

Soms hoor of lees ik dat opbloeien onmiddellijk succes belooft. Dat het zal opleveren wat je wilt. Als je maar je passie vindt , en doet waarvoor je bestemd bent, dan leidt dat tot succes. Vaak wordt daar uitdrukkelijk materieel succes mee bedoeld. Volgens mij werkt het niet zo simpel. Door van het opbloeien een tussenstadium te maken naar een materieel doel, mis je wat. Ik zou in ieder geval het gevoel krijgen iets heel belangrijks gemist te hebben.
Ik was vorige zomer in de Ommuurde tuin in Wageningen (www.ommuurdetuin.nl), een historische moestuin op het landgoed Oranje Nassau oord. Ik zag daar prachtige rode stokbonen bloeien: pronkbonen.

Het beeld van dat mooie rood bleef me bij, en hoewel ik geen moestuin heb, besloot ik dit voorjaar toch zelf een paar bonen te 'leggen'. In onze tuin op de Utrechtse Heuvelrug is arme zandgrond, zelden bemest, en nogal droog. Vast geen goede condities voor moestuingroenten. Maar, de bonen bloeien prachtig. Ze blijken gewoon te doen waarvoor ze gemaakt zijn. Iedere dag kijk ik met veel plezier naar ze. Dat er tot nu toe nog geen boontjes aangroeien, hindert me niet. Ze bloeien, dat volstaat.

Verrast met Hartgespan

Bloemen kunnen zulke mooie namen hebben. Niet de Latijnse, maar de volksnamen. Vaak kun je daaruit al opmaken of aan de bloem eigenschappen of helende vermogens werden toegeschreven, en waarvoor.

Vorig jaar kreeg ik van Gratia Konink, collega docent, een klein plantje. Zomaar, ze had dit jaar enorm veel zaailingen gekregen.  Het plantje was Hartgespan. Gratia, die fytotherapeut is,  vertelde me dat dit kruid gebruikt wordt om hartkloppingen tegen te gaan.  En ja hoor, ik had daar al een tijdje last van. Natuurlijk heb ik meteen tinctuur van Hartgespan besteld. Het plantje, dat nog te klein was om er thee van te zetten, heb ik in de tuin geplant. Het is nu, een jaar later anderhalve meter hoog geworden en bloeit met prachtige zacht behaarde roze-lila bloemkransjes langs de stengel. Straks zal het zich wellicht ook in mijn tuin weelderig gaan uitzaaien. Overigens heb ik die hartkloppingen niet meer. Heb jij ook wel eens een plant gekregen die je meteen in verband kon brengen met iets wat je bezighield?

Hartverwarmende bloemen: Lindebloesem

Bloemen zijn het verlichte deel van het plantenrijk, schrijft Eckhart Tolle. (lees ook het stukje Opbloeien). Ik kan me daar alles bij voorstellen. Bloemen hebben de kracht te troosten, te verwarmen, je stil te maken, en je te verheffen. Ze beschermen tegen negativiteit en brengen liefde over. Deze zomer is vol met bloemen. Er is gelegenheid te over om de gift van bloemen aan te nemen. Dat maakt me blij. Ken jij ook dat gevoel?

het gebogen hoofd

richt zich op en glimlacht
lindebloesem

Opbloeien

Op deze blog schrijf ik korte stukjes over de verbinding die wij innerlijk kunnen hebben met het plantenrijk. Met name die verbindingen waardoor ook wij kunnen  opengaan en opbloeien, net als bloeiende planten . Wanneer je als mens de kwaliteit van je energie wilt verhogen, kun je kijken naar de spiegel die je wordt voorgehouden door de andere levensvormen die je omringen: de aarde, de planten, en de dieren.  Ik verbind me graag  gevoelsmatig met de plantenwereld. Bijvoorbeeld in readings die ik doe: Rooslezen of bloemenreadiings: http/www.dorinehaveman.nl Het is zo’n wonder wat er gebeurt als een bloem opengaat.
‘Elke levensvorm in elk rijk  - mineraal, plantaardig, dierlijk of menselijk – kan iets ondergaan wat we ‘verlichting’ kunnen noemen. Maar het komt slechts zelden voor, omdat het meer is dan een evolutionaire ontwikkeling: het veronderstelt ook een discontinuïteit in zijn ontwikkeling, een sprong naar voren naar een volkomen ander niveau van Zijn en, heel belangrijk, een vermindering van de stoffelijkheid.
Al sinds onheuglijke tijden hebben bloemen, kristallen en vogels een bijzondere betekenis voor de menselijke geest. Ze vertegenwoordigen de hoogste, verlichte manifestatie van hun rijk. De transparante edelsteen voor de aarde, de bloeiende bloem voor het plantenrijk en de vrij vliegende vogel voor het dierenrijk. Dus als je alert naar een bloem, kristal of vogel kijkt, zonder die mentaal te benoemen, wordt die voor jou een venster op het vormloze. Er is een innerlijke opening, hoe klein ook, naar het rijk van de geest. Dat is waarom deze drie ‘verlichte’ levensvormen al in de oudheid zo’n belangrijke rol speelden in de evolutie van het bewustzijn van de mens, waarom bijvoorbeeld het juweel in de lotusbloem een centraal symbool is van het boeddhisme en waarom een witte vogel, de duif, in het christendom de Heilige Geest voorstelt. Zij hebben de voorbereidingen getroffen voor een veel diepere verandering in het bewustzijn van de planeet die moet plaatsvinden in de mens. Dat is het spirituele ontwaken dat we nu beginnen te zien’  Eckhart Tolle

net als Goethe

net als Goethe
spreken met de wijnranken
wonderen horen