Na onze vakantie moest er nodig wat gebeuren in de tuin. We
houden van alle planten en bloemen die
bij ons willen groeien, maar om er zoveel mogelijk verschillende een
kans te geven, grijpen we toch in.
 |
| nagelkruid |
Wieden is de kunst planten mét wortel uit de grond te
trekken. Wanneer het tijd is om te wieden, zie ik dus veel wortels van planten.
Je hebt ze in allerlei onverwachte vormen, en kleuren. Ze zijn hoekig, lang,
kort, dik en dun, en sommige hebben een onopvallende vorm of kleur, maar juist
een opvallende geur of smaak. De wortels van nagelkruid bijvoorbeeld, een
gewoon ‘onkruidje’ dat op schaduwplekjes groeit, ruiken naar kruidnagel. Op de tweede foto zie je de sierlijke wortels
van zuring. Ze gingen heel diep de grond in. Bijna net zo diep als de plant
lang was. De wortel kwam bijna in zijn
geheel uit de grond, wat me bij zuring bijna
nooit gebeurt. Deze plant komt dus niet meer terug. Toch vond ik het ook
spijtig zo’n gezonde plant uit de grond te trekken. Ik bewonderde de lengte van
de wortels en mijn aandacht bleef gevangen bij het ‘keerpunt’ waar de wortels
de grond ingaan, en waar tegelijk ook groeikrachten zich verzamelen die de
stengels omhoog laten groeien. In dat kleine stukje plant, net tussen hemel en
aarde, gebeurt iets indrukwekkends. Energie wordt naar beneden gestuurd om
wortels te vormen, en energie gaat in tegengestelde richting, naar boven, om
stengels, bladeren en bloemen te vormen. Wanneer we de planten niet uit de
grond trekken, zien we alleen het bovengrondse deel van de plant, maar we weten
dat er een ondergronds plantenleven is waar de plant niet buiten kan.
Natuurlijk komen bij mij dan meteen gedachten op over hoe
dat dan werkt bij ons, mensen. Ook ik heb een ‘ondergronds’ leven dat niet
zichtbaar is, ook voor mezelf niet, maar me wel voedt, motiveert, en aanzet tot
groei en bloei. Het gekke is dat ik dat
soort leven, meestal ergens bovenin mijn lichaam ervaar. Dat is in ieder geval
wel de locatie waar de meeste mensen hun geestelijke activiteit ervaren. We
leren dat ook: alles wordt bestuurd door de hersenen, en die zitten in ons
hoofd. Kruidengeneeskundigen als de etnobotanicus en cultureel antropoloog Dr.
Wolf Dieter Storl zeggen onder andere daarom, dat wortels van geneeskrachtige
planten vaak een werkzaamheid hebben op de psyche, de hersenen en het
hoofd. Dus in de wortel bevindt zich
misschien wel ‘iets’ van een geestelijke activiteit, noodzakelijk voor het
plantenleven, zoals wij onzichtbare wortels moeten hebben, noodzakelijk voor
het mensenleven.
Vanuit de wortel wordt het plantenleven aangestuurd, en
onderhouden. Vanuit onze niet zichtbare wortels worden wij gevoed en gestuurd
door ons leven.
Een paar jaar geleden deed ik de opleiding ‘Vrije
Kunstzinnige jaren “van De Zonneboom in Leiden.
We lieten een bruine boon ontkiemen, net als vroeger op school, en bestudeerden en tekenden stap voor stap
wat we zagen. Daar zag ik dat de wortel begint met het uitgroeien en innestelen
in de aarde, daarna pas, komt het stengeldeeltje tevoorschijn uit de ‘navel’
van de boon. Was ik helemaal vergeten! Die navel is dus het ‘keerpunt’ waar tegenovergestelde krachten
samenwerken. Wanneer de wortel zich heeft genesteld, groeit een stengeltje naar
boven, die het boontje zelfs de grond uitduwt. Later strekt deze stengel zich,
en groeit uit tot een stengel met bladeren en bloemen. Maar de wortel vormt
zich dus eerst! Op internet vond ik dit filmpje over het ontkiemen van de
bruine boon.
Zou het zo zijn dat zich bij ons mensen ook eerst onze
motivatie om te leven ontwikkelt, bijvoorbeeld tijdens de innesteling van het
bevruchte eitje in de baarmoeder en de ontwikkeling van placenta en
navelstreng? Is het dan ook niet voor de hand liggend ons ‘keerpunt’ fysiek bij
onze navel te lokaliseren? En wat gebeurt er dan voor bijzonders tijdens de
geboorte, bij het doorknippen van de navelstreng: we worden dan in zekere zin
fysiek van onze wortel gehaald, én gaan daarna een spectaculaire groei en
ontwikkeling meemaken. De groei en ontwikkeling van onze wortels moet zich
haast wel op een voor ons onzichtbare manier doorzetten, tot aan het moment dat
we doodgaan.
 |
| zuring |
Over dit laatste wil ik nog iets kwijt. Ik ben aurareader,
d.w.z. dat ik onder andere let op de energetische conditie van mensen. Mijn
voorkeur tijdens consulten is om de energie van mensen te ‘lezen’ aan de hand
van het beeld van een bloem of plant die me te binnenschiet als ik me op iemand
afstem. Zo’n plant laat me heel veel zien. Bijvoorbeeld ook zo’n ‘keerpunt’: de plaats waar de stengel boven
de grond uitkomt. Dat is dan inderdaad het geboortemoment. De wortels geven me
een idee van de tijd vóór de geboorte, de ouders en voorouders. De stengel is
een vertaling van het lichaam of de levenshouding en de levensloop. De bladeren geven informatie
over de creativiteit, en de bloem vertelt iets over wat er in het hoofd
omgaat. Meestal zijn het gezonde mensen
die vanwege een vraag over hun leven om
zo’n consult vragen. Aan mij worden geen vragen van medische aard gesteld, maar
wel over persoonlijke groei en zingeving.
Maar in mijn privéleven heb ik het twee keer gezien dat
maanden voordat mensen stierven energie geen toegang meer tot hun wortels
kreeg. Die wortels waren dus al gestopt met functioneren, hoewel ze er nog goed
uitzagen, en het bovengrondse deel van hun ‘bloem’, dat deel van de aura, het nog ogenschijnlijk
goed deed. De wortel gaf in deze gevallen dus als eerste aan dat van het leven
afstand werd gedaan, net als in het begin van het leven van deze mensen de
eerste wortelgroei als eerste aangaf dat er een nieuw leven ontstond.
Bij het wieden, dacht ik aan deze dingen. Hoe weinig weten
we eigenlijk van die wortels en de krachten die er in dat ‘keerpunt’ zijn.
