Bloemenmuziek: de stille heide bloeit

Bloemen brengen sfeer.  Zij stralen iets uit. Een stemming, een  gevoel, een kwaliteit. Daarin lijken bloemen ook erg op muziek. Bloemen kunnen de sfeer, energie en kwaliteit van de omgeving waar ze bloeien beïnvloeden. Vaak brengen ze vrolijkheid, of extra luister: schoonheid. Ze benadrukken de kwaliteit van een plek. De stilte van een plek bijvoorbeeld.

Iedere bloem heeft zijn eigen sfeer en eigen kwaliteit. Het is bijzonder om dat bewust te gaan voelen. Iedereen kan dat voelen, en doet dat volgens mij ook. Maar dan onbewust. Als je heel erg gevoelig bent, erg goed kunt luisteren naar de muziek van de natuur, dan kun je in ieder geval horen dat bloemen ook lawaai kunnen maken. Sommige bloemkwekerijen bijvoorbeeld, kunnen erg druk zijn door al die verschillende bloemen die ieder hun eigen geluid maken. Op elkaar afstemmen doen planten in de natuur wel. Daar is sprake van biotopen. Plekken waar planten/ dieren bij elkaar horen, en combineren van nature. Een goed aanvoelende  bloeiende  tuin bijvoorbeeld,  is met muzikale gevoeligheid gemaakt.

In het jaarritme van de bloemenmuziek, neemt de heide een  belangrijke plaats in. Zij brengt stilte, en rust wanneer zij niet bloeit, maar dan, in augustus komt er ineens een prachtige zachte toon, die me rechtstreeks en diep raakt. Het is dan óók een stilte die de boventoon voert, maar dan voelt die stilte wel vol en geladen aan. Zoals ik me voel als ik heerlijk geslapen heb en uitgerust ben. De hei in augustus , ziet er ineens anders, betoverd uit.  Daaromj is het volgens mij nu de beste tijd om naar de heide te gaan luisteren.  Misschien kun je daarmee je bloemengehoor oefenen, en zo nog veel meer horen bloeien.

Geurende planten zijn beslist oudere plantenzielen: Bijvoet, de moeder van de kruiden

Ze bloeit nu, en waarschijnlijk ook nog vlakbij je in de buurt op een verwaarloosd stukje grond.  De plant op de foto bloeit nu op een verlaten bouwterrein. Bijvoet  is een van die planten die je pas opvallen als ze gaan bloeien. Vóór de bloeitijd zijn ze kleiner, en hebben blad dat donkergroen is aan de bovenkant en licht grijsgroen aan de onderkant. Dan, ineens groeien ze uit, soms tot bijna anderhalve meter met honderden  zilvergrijze bloemknoppen.  Bladeren en bloemknoppen geuren lekker kruidig. Ik heb, zoals ieder jaar aangetrokken door de geur, takjes met bloemknoppen geplukt en die met garen bij elkaar gebonden. Gedroogd gebruik ik deze bosjes op dezelfde manier als witte salie, als wierook, om kamers energetisch mee te reinigen. Overigens zijn er talloze toepassingen van bijvoet, een Artemisia soort. Romeinen, die lange marsen moesten maken, legden blaadjes van de plant in hun sandalen, of bonden het aan hun enkels voor meer energie. Ook was het al veel eerder dan de Romeinen in gebruik als vrouwenkruid. Menstruatie en/of abortus bevorderend. Alle artemisia’s  zijn geurende, historische geneeskruiden. Ze zijn gewijd geweest aan Godinnen.  De godin Artemis natuurlijk, maar ook Isis en Freya. Later werd Maria met dit kruid verbonden en kan men het nog steeds op 15 augustus in sommige kerken of kapellen laten wijden.

Bijvoet is dus van een zeer oude plantenadel.  En daar loop of fiets je dan doorgaans  zomaar aan voorbij. Toch kom ik  ook zonder al die weetjes, dus gewoon intuïtief het plantenspoor van Bijvoet volgend, óók op hoge ouderdom uit. Het is namelijk de geur van de plant waar ik intuïtief iets mee heb, en die ieder jaar opnieuw mijn aandacht trekt. Ik heb een foto gemaakt die volgens mij wel iets van die geur laat zien, doordat de blaadjes bewogen zijn.

Geur ruiken we met ons oudste zintuig. Ligt het dan ook niet voor de hand dat geurende planten de oudere zielen onder de plantenzielen zijn?

tussen de beuken

Tussen de beuken

bloeit de bochtige smele

zoeven de elfjes.