Over de woordziel van bloemennamen: Sneeuwklokje
 |
| sneeuwklokjes in de tuin |
Namen van bloemen zijn bijzonder omdat ze uitdrukkingen kunnen zijn van de ziel of het wezen van een bloem. Natuurlijk is dat niet altijd zo, of in het zoeken naar een geschikte naam is het niet altijd even goed gelukt de essentie van het karakter en de eigenschappen van de plant weer te geven, maar heel vaak ook wel. Vaak worden in bloemennamen eigenschappen uitgedrukt die zo verfijnd en genuanceerd zijn, dat het moeilijk is om voor deze kwaliteit één vervangend woord te vinden. Zulke bloemennamen zijn de samenvatting van al het goede dat de plant in zich draagt. Geen wonder dat veel ouders ervoor kiezen hun kind een bloemnaam te geven.
Gevoelens van verwondering, dankbaarheid, ontroering, liefde en van schoonheidsbeleving vormen de kern van die bloemennamen, en het uitspreken van die namen bekrachtigt deze kwaliteit. Er zijn woorden als bloemen en bloemen als woorden die spreken van een kwaliteit van de ziel. De klankkleur en de betekenis van de naam wekken een positieve energie op die de bloem uitdraagt. Wanneer je een bloemennaam uitspreekt: sneeuwklokje bijvoorbeeld, zie je niet alleen een sneeuwklokje voor je, maar voel je ook de ziel van het sneeuwklokje tot je spreken. Zowel de betekenissen van het woord: een klokje van sneeuw, of een klokje in de sneeuw, of een klokje als sneeuw, als de klank wekken de energie van het bloeiende sneeuwklokje tot leven en zetten de energie voort overal en altijd waar het woord sneeuwklokje wordt uitgesproken.
The Mother heeft de spirituele energie van afzonderlijke bloemen vertaald in gebeden van één of twee woorden met een krachtige spirituele woordziel:
Zij schrijft in haar boek: Flowers and their Messages over het sneeuwklokje : "Promise of renewal, may ugliness dissapear from the world!"
(De belofte van vernieuwing: moge lelijkheid uit deze wereld verdwijnen! , vertaald door mij)
Op een website van de IVN vond ik een mooi vertelde legende over het sneeuwklokje waarin iets dergelijks wordt verteld:
Hoe de Sneeuwklokjes ontstaan zijn volgens de tarotlegging:
Nadat Adam en Eva uit het paradijs verdreven waren sneeuwde het onophoudelijk. De bloemen en planten waar ze zoveel van gehouden hadden waren niet meer te zien. Eva had het koud en was verdrietig; ze merkte niet eens dat er een engel naast haar liep. De engel nam haar hand en zei: “Eva, kijk!” Ze pakte een sneeuwvlok, blies erop en langzaam veranderde die vlok in een kleine witte bloem, met zachtgroene blaadjes en diep verscholen in het hart, gele meeldraden. De engel zei: “Eva, deze bloem is een teken van hoop. De bloem laat zien dat het voorjaar komt. Het zachte groen is het symbool van de hoop die altijd blijft leven en het geel in haar hart herinnert aan de zon, die sterk is en stralend." Eva’s gezicht lichtte op door de woorden van de engel. De engel spreidde haar vleugels en vloog weg. En op alle plaatsen waar de toppen van haar vleugels de sneeuw beroerd hadden verschenen Sneeuwklokjes.
Het begrip woordziel is van dr. Masuro Emoto.
Hij kwam in zijn onderzoek naar de genezende eigenschappen van water op het idee het water een aantal Japanse karakters te laten zien. Vervolgens bevroor hij het water dat het woord 'gelezen' had en fotografeerde de ijskristallen die de energie van het woord had veroorzaakt. Voor een Japanner is dit geen vreemd idee, omdat men daar denkt dat ieder woord een ziel heeft. Hij bespreekt een voorbeeld van het woord dankbaarheid: " Als ik het uitspreek geef ik een betekenis en een gevoel weer. We geloven dat een woord dit vermogen tot overdracht bezit omdat het meedeelt in de woordziel en haar boodschapper is, of, preciezer uitgedrukt, haar vertegenwoordiger. Door ‘dank je’ te zeggen sluit ik me aan op de ziel van het woord en vibreer ik in harmonie ermee. En, zoals verwacht, vormde water dat een reeks verschillende Japanse karakters te zien kreeg totaal verschillende kristallen."
 |
| ijskristal van het woordziel van 'hoop' onderzoeksresultaat van dr. Emoto. |
Ik weet niet of Dr. Emoto het Japanse woord voor sneeuwklokje heeft onderzocht, maar wel het woord 'hoop'. Je ziet het ijskristal op de foto hiernaast.
 |
| Sneeuwklokje als bloem van hoop |
Hiernaast een foto van sneeuwklokjes. Hun gele, zonnige hartje kun je zien. Ze staan nu uitbundig te bloeien in Rhijnauwen bij Utrecht.
Het sneeuwklokje is de bloem van de hoop. Hoop na een periode van kou en waarin alles afgestorven leek. Ga naar buiten en kijk eens in je omgeving. Laat je hoop opwekken door het sneeuwklokje zou ik zeggen. Ze staan nu overal te bloeien!
En anders: zeg hun naam, en zeg het voort!
